Nawigacja

Patron Szkoły - Generał Władysław Sikorski Dlaczego Parchanie? Powrót rodziny Sikorskich do Parchania Z historii Szkoły... Hymn Szkoły

Patron Szkoły - Generał Władysław Sikorski

Władysław Eugeniusz Sikorski

 

(1881-1943)

mąż stanu, generał,

inżynier – specjalista budownictwa wodnego
 

      
Urodził się 20 maja 1881 roku Tuszowie Narodowym koło Mielca jako syn Tomasza, nauczyciela i Emilii z domu Albertowicz-Hawrowskiej. Po wczesnej stracie ojca wychowywany był przez matkę w trudnych warunkach materialnych. Wsparcie uzyskał najpierw od Władysława Jędrzejowicza, dziedzica z Hyżnego koło Rzeszowa, później od Juliana Zubczewskiego, dyrektora gimnazjum rzeszowskiego, w którym podjął naukę od 1893 roku. Maturę uzyskał w 1902 roku w gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, a później studiował na Politechnice Lwowskiej, którą ukończył w 1908 roku dyplomem inżyniera budownictwa wodnego.

Przed I wojną światową związał się krótko z Polskim stronnictwem demokratycznym, następnie działał w niepodległościowym Stronnictwie Postępowo-Demokratycznym. Był jednym z twórców polskich organizacji paramilitarnych  Galicji, współorganizatorem Związku walki Czynnej i członkiem władz Komisji Tymczasowej Skonfederowanych stronnictw Niepodległościowych. Jesienią 1914 roku wszedł w skład Naczelnego Komitetu narodowego, a od 1916 roku był szefem jego departamentu wojskowego. Po tzw. kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) powrócił do Galicji z częścią Legionów, przekształconą w Polski Korpus Posiłkowy. Od października 1918 roku pełnił obowiązki szefa sztabu u gen. Stanisława Puchalskiego; przyjmował z rąk austriackich twierdzę przemyską, po czym przygotował odsiecz dla Lwowa. Od początku 1919 roku dowodził na froncie galicyjskim i poleskim. W sierpniu 1920 roku na czele swej 5 armii dokonał kontruderzenia z rejonu Modlina, przyczyniając się do generalnego zwycięstwa w bitwie warszawskiej. W latach 1921- 22 był szefem sztabu generalnego, w latach 1922 – 23 premierem i ministrem spraw wojskowych – w wyraźnej opozycji wobec Józefa Piłsudskiego. Odsunięty w 1925 roku na „boczny tor” objął dowództwo lwowskiego okręgu wojskowego, a w 1928 roku przeznaczony został „do dyspozycji ministra spraw wojskowych”. Poświęcił się pracy pisarskiej, publikując szereg artykułów w prasie polskiej, głównie w „Kurierze Warszawskim”, ale także w „Gazecie Bydgoskiej” i „Dzienniku Kujawskim”. Wydał 3 książki: Nad Wisłą i Wkrą. Studium z polsko-rosyjskiej wojny 1920 roku (Lwów 1928), Polska i Francja w przeszłości i dobie współczesnej (Lwów 1931), Przyszła wojna, jej możliwości i charakter oraz związane z nim zagadnienia obrony kraju (Warszawa 1934). W tej ostatniej pracy nawoływał do motoryzacji polskiej armii i rozwoju sił lotniczych. W latach 30 – tych przeszedł do czynnej opozycji, doprowadzając wraz z Wincentym Witosem, Ignacym Paderewskim i gen. Józefem Hallerem do utworzenia w 1936 roku tzw. Frontu Morges oraz współtworząc w 1937 roku Stronnictwo Pracy. We wrześniu 1939 roku nie otrzymawszy żadnego przydziału wojskowego wyjechał przez Rumunię do Francji, gdzie 30.09.1939 roku został mianowany premierem i ministrem spraw wojskowych rządu emigracyjnego, a 07 listopada tegoż roku otrzymał oficjalną nominację na stanowisko wodza naczelnego i generalnego inspektora polskich sił zbrojnych. Rozumując uwarunkowania wynikające ze zmieniającej się sytuacji politycznej, prezentował umiarkowaną i realistyczną linię polityczną, której rezultatem był m.in. układ ze Związkiem Radzieckim z 30.07.1941 roku. Ta strategia, zgodna początkowo z interesami całej Wielkiej Koalicji, z czasem – wobec wielkiej charyzmy Sikorskiego z jednej strony oraz rysujących się porozumień mocarstw w sprawie nowego podziału Europy z drugiej strony – stała się niewygodna przede wszystkim dla ZSRR i Wielkiej Brytanii. Generał Władysław Sikorski zginął 04.07.1943 roku w do dziś nie wyjaśnionych okolicznościach w czasie startu z lotniska w Gibraltarze. Pochowany został na cmentarzu w Newark pod Londynem; Jego prochy 17.09.1993 roku sprowadzone zostały do Polski i złożone w krypcie św. Leonarda na Wawelu.

      W 1923 roku Sikorski na mocy ustawy o osadnictwie wojskowym zakupił tzw. resztówkę z niewielkim dworkiem we wsi Parchanie (10 km na wschód od Inowrocławia). Tutaj w latach 1928 – 1939 spędzał miesiące wiosenno-letnie razem z żoną Heleną z Zubczewskich i jedyną córką Zofią Wandą, która 30.09.1936 roku w kościele św. Wojciecha w Parchaniu poślubiła por. Stanisława Leśniowskiego z Warszawy. Sikorski często też przyjeżdżał do pobliskiego Inowrocławia; jako minister spraw wojskowych w 1924 roku wziął udział w święcie 4 P.A.L., a we wrześniu 1925 roku zaszczycił swą obecnością uroczystość w 59 P.P., w czasie której dokonał otwarcia Izby Tradycji tej jednostki. Jego nazwisko odnotowane jest także wśród kuracjuszy inowrocławskiego uzdrowiska. Sikorski utrzymywał kontakty towarzyskie z niektórymi mieszkańcami Inowrocławia i okolic, m. in. z dr Tomaszem Graczykowskim. Bywał gościem inowrocławskiego hotelu „Bast”. W końcu sierpnia 1939 roku wyjechał z Parchania na wojnę, z której nie dane mu było już powrócić.

 

                                                                Opracowanie - mgr Barbara M. Kwiatkowska

Wiadomości

Kontakt

  • Szkoła Podstawowa im. gen. Władysława Sikorskiego w Parchaniu
    Parchanie 38, 88-110 Inowrocław
  • (52) 351-27-27

Galeria zdjęć